Pierwszą budowlą, o której można mówić z pewnością, była murowana warownia zbudowana około połowy XIV wieku, (nie jest wymieniona w najstarszym źródle, które opisuje Bochotnicę w roku 1317; warownię wymienia źródło z roku 1368)

Zamek zbudowano z kamienia (wydobytego zapewne w pobliskich kamieniołomach Bochotnicy), na planie zbliżonym do trapezu, o zaokrąglonych narożach. Nie zbudowano wieży a jedyny budynek mieszkalny przylegał do muru obwodowego po północnej stronie. Zamek otoczono suchą fosą (dziś w dużej części zniszczoną przez działającą stuleciami erozję.

Zamek został gruntownie przebudowany pod koniec XV wieku, lub, co bardziej prawdopodobne, w początkach XVI wieku. Powstał wtedy budynek południowy a w narożu południowo-wschodnim zbudowano nowa bramę. To właśnie ściany zbudowanego wówczas południowego budynku możemy dziś oglądać jako ostatnie pozostałości zamku. Tak uważa Ewa Różycka ("Zamek w Bochotnicy") kierowniczka prac archeologicznych 1964-65 (jednych jak dotąd). Zgadza się z nią Agnieszka Stachyra ("Rycerski zamek w Bochotnicy" w Zamki Lubelszczyzny w źródłach archeologicznych, Lublin 2015), która przytacza też przeciwna (błędną jej zdaniem) opinię Wojciecha Brochwicza-Lewińskiego, Tadeusza Kulasa, Andrzeja Omasty i Jacka Turanta (http://wkazimierzudolnym.pl/bochotnica-zamek-ktory-zjechal-ze-skarpy.html). Czterej autorzy, analizując XIX-wieczne rysunki, doszli do wniosku, że pozostała do dziś ściana jest maleńką resztką budowli - a prawie cały zamek, który był znacznie większy niż się powszechnie przyjmuje, runął w dół doliny Bochotnicy w ciągu XIX wieku w wyniku procesów erozyjnych i osunięć ziemi.

Tak czy inaczej zamek, który zaczął popadać w ruinę już w końcówce XVI wieku, nigdy się z tego stanu już nie podniósł. Co gorsza, pozostałe do dziś resztki ruin są  bardzo złym stanie i wymagają jak najszybszego zabezpieczenia